Głoszenie słowa Bożego i posługa uzdrawiana, którą rozpoczął Chrystus, nadal są kontynuowane w Kościele. Dzieje się to dzięki łasce Ducha Świętego, którym Kościół został obdarzony. Wszystko, co jest czynione w imię Chrystusa, jest dokonywane przez Niego. Zapewnił On o tym swoich uczniów: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam [wszystko], o cokolwiek Go poprosicie w imię moje” (J 15,16). Dużą część działalności apostolskiej zajmuje posługa uzdrawiania, uleczania ludzkiego serca, ludzkiej duszy. Kościół wierzy w uzdrawiającą moc Boga i prosi Go o interwencje. Prośby te są zanoszone przede wszystkim na modlitwie liturgicznej. W niniejszym artykule zajmiemy się problemem uleczania ludzkiego serca poprzez posługę sakramentalną. Pod uwagę weźmiemy trzy sakramenty: pokuty i pojednania, namaszczenia chorych i Eucharystię.