Diecezjalne Duszpasterstwo Chorych
Piłsudskiego 62
08-110 Siedlce
Diecezjalny duszpasterz chorych - Ks. Paweł Siedlanowski
kontakt@duszpasterstwochorych.pl
tel. 503 1754 170
W sensie formalnym, jako pewna konkretna struktura, mająca za zdanie koordynację podejmowanych - pod kierunkiem Pasterza Diecezji - działań, inspiracje i animację nowych inicjatyw, istnieje od niedawna. Z drugiej strony: troska o los osób chorych, niepełnosprawnych, osłabionych przez wiek były, są i zawsze będą przedmiotem szczególnej troski Kościoła. Stanowią bowiem istotę jego misji, posłannictwa w świecie, czytelną ilustracja tego, co głosi.
W diecezjalne duszpasterstwo chorych wpisuje się codzienna służba kapelanów szpitali, zakładów opieki leczniczej, zwyczajna, ofiarna praca księży w parafiach, odwiedziny w domach chorych, udzielane sakramenty święte, słowa otuchy i realna pomoc socjalna. To dużo.
Ale można jeszcze więcej. Pandemia odkryła z całą wyrazistością wiele problemów, które owszem, istniały wcześniej, ale nie byliśmy często świadomi ich skali. To przede wszystkim problem samotności i potrzeby obecności drugiego człowieka obok. „Bliskość jest tak naprawdę cennym balsamem, który daje wsparcie i pocieszenie tym, którzy cierpią w chorobie – pisał papież Franciszek w tegorocznym orędziu do chorych. - Jako chrześcijanie, przeżywamy bliskość jako wyraz miłości Jezusa Chrystusa, Dobrego Samarytanina, który ze współczuciem stał się bliskim każdego człowieka zranionego przez grzech. Zjednoczeni z Nim przez działanie Ducha Świętego jesteśmy powołani, by być miłosierni jak Ojciec i miłować zwłaszcza naszych braci chorych, słabych i cierpiących (por. J 13, 34-35). Przeżywamy tę bliskość nie tyko osobiście, ale także w formie wspólnotowej. Braterska miłość w Chrystusie rodzi bowiem wspólnotę, która potrafi leczyć, która nikogo nie opuszcza, która włącza i przyjmuje przede wszystkim najsłabszych”.
Dlatego wydaje się, że dziś palącą potrzebą jest dziś budowanie w naszych miastach i wioskach wolontariatu - dziesiątek, setek małych, mobilnych wspólnot złożonych z ludzi dobrej woli, którzy dotrą z bratnią pomocą do potrzebujących. Potrzebne jest nagłaśnianie dobrych pomysłów, odważne i głośne sygnalizowane problemów osób chorych, być może też tworzenie nowych placówek takich, jak np. hospicja. Zapewne stoimy w przededniu dyskusji nt. eutanazji – musimy się do niej dobrze przygotować poprzez odpowiednią formację społeczeństwa, pokazywanie wartości i godności życia do końca.
Nowoczesne technologie, media elektroniczne mogą zostać wykorzystane do niesienia nadziei osobom osamotnionym, pomóc w dotarciu z informacją, jednoczyć w modlitwie.
Niezwykle ważną ideą jest Apostolstwo Chorych. Cierpienie jest zbyt cenne, by je marnować, stąd warto ofiarować je - włączając w Golgotę Jezusa - za Kościół, Ojczyznę, diecezję. Jest ono sposobem osobistego uświęcenia, jak też może być ogromnym wsparciem drodze do świętość innych.
Przed nami długa i trudna droga. Zapraszamy do współpracy.